Forma Hu Lung Quan

Od stuleci nauczyciele kung fu podkreślają wiodącą rolę praktykowania form walk z cieniem jako jednego z etapów na drodze do biegłości w walce. Forma walki z cieniem (tao lu) jest zespołem technik ataku i obrony wykonywanych w logicznym ciągu. Każdy ruch ma swoje rozwiązanie czyli zastosowanie. Rozwiązań każdej techniki może być wiele i warto je znać, aby forma nie stanowiła wyłącznie gimnastyki.

"Hu lung quan" jest drugą formą programową z nauczanych w Stowarzyszeniu. Jej nazwa przetłumaczona na język polski brzmi: "pięść tygrysa i smoka". Sekwencja ta składa się z dwu części. Pierwsza zawiera techniki tygrysa, natomiast druga - smoka. Poniżej (na fotografiach oraz rysunkach) zaprezentowano obie części układu.

Podstawowa techniką używaną w formach tygrysa (hu quan) jest mocne pchniecie podstawa dłoni. Przy bardziej złożonych akcjach ręka powinna być uformowana na kształt pazurów, co umożliwia wykonanie zahaczeń, dźgnięć czy ruchów "rozdzierających". Celami ataków są wówczas miejsca szczególnie wrażliwe na ciele człowieka takie jak: oczy, krtań, krocze i niektóre mięśnie.

Cechą charakterystyczną formy smoka (lung quan) są wysokie postawy. Zasadą główną jest tu umiejętne łączenie technik ręcznych z właściwym sposobem przemieszczania się. Dla zapewnienia płynności ruchów, należy zwrócić uwagę na poprawny sposób oddychania. Kanonem jest stosowanie wydechu przy uderzeniu, bloku lub zejściu. Jednocześnie ćwiczący musi podkreślić "lekkość" całego układu, gdyż bez niej styl Smoka straci swój niepowtarzalny charakter.

Prawdą jest, iż trudno opanować walkę z cieniem (tao lu) na podstawie rysunków i zdjęć. Jednak mogą one stanowić pomoc podczas nauki pod okiem kwalifikowanego nauczyciela.

Pięty razem, palce nóg lekko skierowane na zewnątrz. Ręce złączone w tzw. gest "jingli". Prawa jest zaciśnięta w pięść, natomiast lewa otwarta.

Skręt ciała zgodny z ruchem wskazówek zegara, wysunięcie prawej nogi (pięta uniesiona) i przyjęcie postawy kota. Uniesienie prawej ręki nad głowę i opuszczenie lewej poniżej pasa. Ułożenie palców na kształt "szponów smoka".

Nieznaczne przesunięcie prawej nogi w prawo (patrząc z pozycji osoby na fotografii) i zatoczenie lewą stopą łuku (pięta uniesiona). Przyjęcie postawy nożycowej, uniesienie lewej ręki i opuszczenie prawej.

Uderzenie kantem prawej ręki na wysokość szyi i umiejscowienie drugiej pod prawą pachą. Wyprostowanie i staranne złączenie palców rąk.

Zwrot ciała przeciwny do ruchu wskazówek zegara i przyjęcie postawy cztery-sześć. Blok lewą ręką na zewnątrz. Uformowanie palców na kształt "szponów smoka".

 Rys. 7  Umiejscowienie prawego nadgarstka pod lewym.
Rys. 8  Zatoczenie łuku uniesioną prawą nogą zgodnie z ruchem wskazówek zegara i wykonanie „odwrotnego kopnięcia księżycowego". Wyeksponowanie krawędzi stopy jako powierzchni uderzającej.
Rys. 9  Postawienie prawej nogi (pięta uniesiona) i przyjęcie postawy pięć-pięć.
Rys. 10  Skierowanie grzbietu rąk ku ziemi i obniżenie ich na wysokość pępka.
Rys. 11  Zatoczenie łuku rękami ku górze i uformowanie na wysokości barków "dziobów żurawia".

Skrzyżowanie nadgarstków na wysokości mostka. Wyprostowanie i złączenie palców rąk.

Przeniesienie ciężaru ciała na prawą nogę i wyprostowanie lewego kolana. Przyjęcie postawy smoka (poskromionego tygrysa). Umieszczenie prawej ręki nad głową oraz wykonanie lewą bloku na zewnątrz.

Rys. 14  Wycofanie lewej stopy i przyjęcie postawy nożycowej. Zatoczenie łuku prawą ręką do dołu, natomiast lewą ku górze. Uformowanie "szponów smoka".
Rys. 15  Kontynuowanie ruchu rękami i przyjęcie prawej postawy kota.


 

Rys. 16  Zatrzymanie prawej ręki na wysokości głowy, natomiast lewej przy pasie.
Rys. 17  Przesunięcie lewej nogi za prawą i przyjęcie postawy nożycowej. Opuszczenie prawego przedramienia oraz uniesienie lewego.
Rys. 18  Zwrot ciała przeciwny do ruchu wskazówek zegara i przyjęcie postawy jazdy na koniu. Zaciśnięcie pięści i uderzenie lewym łokciem.

Rys. 19  Złączenie nadgarstków na wysokości głowy, uformowanie palców na kształt ''szponów smoka''.
Rys. 20  Przesunięcie lewej nogi za prawą i przyjęcie postawy nożycowej. Opuszczenie podwójnych ''szponów smoka''.
Rys. 21  Dosunięcie prawej stopy do lewej i przyjęcie postawy gotowości. Utworzenie przez ręce gestu "jingli".