Wu Jian Quan
Styl Wu Taijiquan wywodzi się z tzw. Małych Postaw stylu Yang Taijiquan. Quan You (Chuan Yau, 1834-1902) – protoplasta kierunku Wu był uczniem mistrzów Yang Lu Chan`a i Yang Ban Hou.
Wu Jian Quan (Wu Chien Chuan, 1870-1942), syn Quan You, wychował wielu znakomitych mistrzów i znacznie przyczynił się do popularyzacji rodzinnego stylu Wu. Zmodyfikował on oraz udoskonalił techniki odziedziczone po swoim ojcu. Zmiany te polegały głównie na usunięciu z pierwotnej formy bardziej dynamicznych ruchów oraz nadaniu całemu układowi spokojniejszego tempa. Wu Jian Quan, specjalizując się w Małych Postawach, opracował wiele nowych interpretacji bojowego zastosowania tych kompaktowych technik. Warto podkreślić, że utrzymywał on bliskie kontakty z rodziną Yang, a w szczególności ze sławnym mistrzem Yang Cheng Fu.
Wu Jian Quan był znanym i szanowanym artystą sztuki walki. Podobno niewielu ludzi miało odwagę próbować z nim swych sił w pojedynku. Do dziś znana jest opowieść o amerykańskim zapaśniku nazywającym się William Wyney. Ów zapaśnik na początku XX wieku udał się do Chin w celu sprawdzenia swoich umiejętności walki. Po wielu zwycięskich starciach dotarł do Szanghaju i rzucił wyzwanie ekspertom Taijiquan. Wspólnota mistrzów wybrała na obrońcę honoru Wu Jian Quan`a. Wybór okazał się słuszny - mistrz Wu odniósł zwycięstwo, natomiast William został jego uczniem.
Wu Jian Quan początkowo nauczał w Pekinie, a od roku 1928 w Szanghaju. Założył tam Akademię Wu Taijiquan oraz przewodniczył grupie Taijiquan funkcjonującej pod patronatem Związku Jing Wu (Chin Woo). Wyszkolił znakomitych następców, dzięki którym jego sztuka popularna jest do dziś.
Styl Wu Taijiquan
Styl Wu to odmiana Taijiquan popularna głównie w Chinach, Hong Kongu, Kanadzie, Anglii, USA – od pewnego czasu także w określonych regionach Polski. Wywodzi się bezpośrednio ze stylu Yang skodyfikowanego w XIX w. przez mistrza Yang Lu Chan`a. Ten z kolei miał trzech synów, z których jeden, nazywający się Yang Ban Hou, był nauczycielem niejakiego Quan You. Quan You przekazał swoją wiedzę między innymi: Wang Mozhai, Chang Yun Ting oraz własnemu potomkowi Wu Jian Quan. Metoda walki przez nich propagowana zwana jest stylem Wu (nie mylić z innym stylem Wu stworzonym przez Wu Yu Hsing`a).
Bazą szkoleniową Wu Taijiquan jest tradycyjna forma 108 sekwencji ruchowych. Jednak można spotkać mistrzów, którzy propagują formy zawierające 81, 89 lub 121 kombinacji – zależy to od sposobu liczenia technik. Po redukcji (do 37) powtarzających się pozycji, w 1953r. powstała skrócona wersja, która zawiera najważniejsze techniki formy tradycyjnej. Stosunkowo niedawno opracowano kolejny wariant składający się z 45 kombinacji. Natomiast International Wu Style Tai Chi Chuan Federation propaguje formy 15, 21, 54 i 108 sekwencji.
Między Yang a Wu istnieją pewne różnice. Wyjaśnię je na przykładach trzech znanych powszechnie technik Taijiquan. Oczywiście tych odmienności w spojrzeniu na sposób wykonania określonych ruchów i rozumienie koncepcji stylu jest więcej.
- Pojedynczy bicz.
W stylu Wu technikę pojedynczy bicz wykonuje się w postawie "Jazdy na Koniu" (chin. Mabu), natomiast w stylu Yang ciężar ciała spoczywa na nodze wysuniętej, co tworzy postawę "Łuku i Strzały" (chin. Gongbu).
- Omiatanie kolana i krok naprzód.
W Yang krok ten charakteryzuje się miękką i głęboką postawą "Łuku i Strzały". Odmiana tego ruchu w stylu Wu uwypukla skłonność do pochylenia tułowia ku przodowi.
- Krok w tył i odrzucenie małpy.
Analogicznie jak w ruchu opisanym wcześniej w Wu występuje tendencja do pochylenia kręgosłupa, a tym samym wykonania „głębszego” niż w Yang pchnięcia ręką.
Podsumowując należy jeszcze raz podkreślić, iż w odmianie Wu większość pozycji wykonywanych jest z mocno pochylonym tułowiem (penetracja, podążanie za wycofującym się przeciwnikiem), podczas gdy w stylu Yang odchylenie kręgosłupa od pionu stanowi najczęściej błąd. Wu Taijiquan wywodzi się z tzw. Małych Postaw Yang i z tego powodu większość jego ruchów jest bardziej zwarta (kompaktowa). Taka konstrukcja technik sprawia, iż są one dość przyjazne dla osób z niepełnosprawnym aparatem ruchowym.
Dariusz Muraszko.
- przewiń do góry -